Tika, Saari en Henna
Blijf op de hoogte en volg Linde
21 Februari 2018 | Nepal, Kathmandu
Tika, Saari en henna. Daaruit bestond het laatste deel van onze introductie.
Als eerst kregen we een rode stip op ons voorhoofd. Dit heet een Tika en staat voor 'purity'. De meeste vrouwen (soms zelfs mannen) dragen er een. Soms is het traditioneel poeder, maar vaak is het gewoon een stickertje.
Na de Tika was het tijd voor de Saari. Deze traditioneel Nepalese jurk bestaat uit één lange, mooie lap stof. Als ik dit elke ochtend aan zou moeten trekken, zou ik mijn wekker minstens een half uur eerder moeten zetten. Gelukkig werden we geholpen door de kok die elke dag heerlijk voor ons kookt.
Als laatst; henna! Aankriti, de manager van Idex, heeft het zichzelf aangeleerd en maakt de mooiste kunstwerken. Beetje pijnlijk dat het eerste wat ze zei toen ik mijn hand neerlegde 'you are SO white! Why are you so white?! You should walk in the sun while you're here!' was.. Ondanks dat; Bucketlist item, check!
-
Vandaag had ik mijn eerste 'werkdag' als vrijwilliger. Woman empowerment project. Toen ik het mailtje kreeg dat dit mijn project zou zijn, was ik teleurgesteld. Het liefst wilde ik met de kinderen in het weeshuis werken.
Toen ik er vandaag eenmaal was, was die teleurstelling ver te zoeken. Ik werd meteen warm ontvangen door het groepje van 6 vrouwen, allemaal tussen de 35 en 60.
Elke doordeweekse dag, dat is hier van zondag t/m donderdag, komen ze van 10:00 tot 12:00 netjes met hun schoolspullen naar een kleine school om Engels te leren. Ze komen weliswaar niet op tijd, maar dat doet niemand hier in Kathmandu ben ik achter gekomen.
'Oh! New teacher?' Zonder dat ik ernaar hoefde te vragen stonden ze een voor een op, begroetten me met 'Namasté' en stelden zichzelf voor.
Omdat het mijn eerste dag was heb ik nog niet voor de klas gestaan, maar heb gekeken naar hoe Emily (de andere vrijwilligster die ook op mijn project zit) het deed. De vrouwen zijn onwijs leergierig.
Sinds vorige week woensdag zijn ze bezig met klokkijken, maar als je me had verteld dat het hun eerste dag was, had ik het ook geloofd.
Ze lachten de hele les door. Om elkaar, waarschijnlijk om ons (in het Nepali), maar ook om zichzelf omdat het ze nog steeds niet lukt.
Van 12:00 tot 15:00 zijn we vrij en gaan we naar huis om te lunchen. Iedereen uit ons huis heeft een ander project, dus sommige lunchen wel mee maar sommige krijgen een lunchbox mee.
Omdat ik geen zin had om 4 uur lang thuis te zitten terwijl ik in Kathmandu(!!) ben, ben ik in mijn eentje wat rond gaan lopen om een dikke trui te zoeken. Toen ik mijn tas inpakte, rekende ik op warm weer. Overdag in de zon is het heerlijk, maar 's ochtends en 's avonds is het ónwijs koud. Ik slaap 's nachts onder 2 dikke dekbedden!
In het weeshuis hebben we de muren beschilderd om de boel een beetje op te vrolijken. De vorige vrijwilligers waren al begonnen door iedereen zijn of haar hand in de verf te laten dopen en op de muur te zetten.
Ik heb de muur versierd met hartjes, zonnetjes, de maan, wolken en, natuurlijk, tulpen. Vooral de tulpen trokken veel aandacht omdat ze ze nog nooit gezien hebben.
Als eerst kregen we een rode stip op ons voorhoofd. Dit heet een Tika en staat voor 'purity'. De meeste vrouwen (soms zelfs mannen) dragen er een. Soms is het traditioneel poeder, maar vaak is het gewoon een stickertje.
Na de Tika was het tijd voor de Saari. Deze traditioneel Nepalese jurk bestaat uit één lange, mooie lap stof. Als ik dit elke ochtend aan zou moeten trekken, zou ik mijn wekker minstens een half uur eerder moeten zetten. Gelukkig werden we geholpen door de kok die elke dag heerlijk voor ons kookt.
Als laatst; henna! Aankriti, de manager van Idex, heeft het zichzelf aangeleerd en maakt de mooiste kunstwerken. Beetje pijnlijk dat het eerste wat ze zei toen ik mijn hand neerlegde 'you are SO white! Why are you so white?! You should walk in the sun while you're here!' was.. Ondanks dat; Bucketlist item, check!
-
Vandaag had ik mijn eerste 'werkdag' als vrijwilliger. Woman empowerment project. Toen ik het mailtje kreeg dat dit mijn project zou zijn, was ik teleurgesteld. Het liefst wilde ik met de kinderen in het weeshuis werken.
Toen ik er vandaag eenmaal was, was die teleurstelling ver te zoeken. Ik werd meteen warm ontvangen door het groepje van 6 vrouwen, allemaal tussen de 35 en 60.
Elke doordeweekse dag, dat is hier van zondag t/m donderdag, komen ze van 10:00 tot 12:00 netjes met hun schoolspullen naar een kleine school om Engels te leren. Ze komen weliswaar niet op tijd, maar dat doet niemand hier in Kathmandu ben ik achter gekomen.
'Oh! New teacher?' Zonder dat ik ernaar hoefde te vragen stonden ze een voor een op, begroetten me met 'Namasté' en stelden zichzelf voor.
Omdat het mijn eerste dag was heb ik nog niet voor de klas gestaan, maar heb gekeken naar hoe Emily (de andere vrijwilligster die ook op mijn project zit) het deed. De vrouwen zijn onwijs leergierig.
Sinds vorige week woensdag zijn ze bezig met klokkijken, maar als je me had verteld dat het hun eerste dag was, had ik het ook geloofd.
Ze lachten de hele les door. Om elkaar, waarschijnlijk om ons (in het Nepali), maar ook om zichzelf omdat het ze nog steeds niet lukt.
Van 12:00 tot 15:00 zijn we vrij en gaan we naar huis om te lunchen. Iedereen uit ons huis heeft een ander project, dus sommige lunchen wel mee maar sommige krijgen een lunchbox mee.
Omdat ik geen zin had om 4 uur lang thuis te zitten terwijl ik in Kathmandu(!!) ben, ben ik in mijn eentje wat rond gaan lopen om een dikke trui te zoeken. Toen ik mijn tas inpakte, rekende ik op warm weer. Overdag in de zon is het heerlijk, maar 's ochtends en 's avonds is het ónwijs koud. Ik slaap 's nachts onder 2 dikke dekbedden!
In het weeshuis hebben we de muren beschilderd om de boel een beetje op te vrolijken. De vorige vrijwilligers waren al begonnen door iedereen zijn of haar hand in de verf te laten dopen en op de muur te zetten.
Ik heb de muur versierd met hartjes, zonnetjes, de maan, wolken en, natuurlijk, tulpen. Vooral de tulpen trokken veel aandacht omdat ze ze nog nooit gezien hebben.
-
21 Februari 2018 - 18:05
Oma En Opa Schukkink:
Weer een mooie samenvatting van jou belevenissen, bij het (voor) lezen krijg je het gevoel dat je erbij bent en schiet je ook bijna in de lach.kan me voorstellen dat je het naar de zin hebt. Ben benieuwd of je een trui hebt gevonden. -
21 Februari 2018 - 18:11
Rosanne:
Het klinkt allemaal zo tof Lin, en dan te bedenken dat je er nog maar net bent! Ik kan niet wachten om meer verhalen te horen.
P.s. Stiekem ben ik wel jaloers op die Henna, zo mooi!
X -
23 Februari 2018 - 12:55
Deirdre:
Wat heb je al veel gedaan,Linde! Volgens mij ben jij in een mum van tijd ingeburgerd. Super! XXX -
26 Februari 2018 - 15:27
Allard En Loes:
Goed verhaal Lin!!
Paintspiratie: Een dolfijn en kabouter Wesley
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
